olfactorius, mn. [olfacio]
*1) Fronto, de orat. (157, 10 N.) illatos (a kézirat: refricant eandem unam sententiam saepius quam puellae olfactariae sucina, a mit így is lehetne értelmezni: az illatos gömb borostyánkövét).
2) fn. (újk.) olfactorium, ii, kn. jóillatu virágcsokor.