unguiculus, i, hn. kics. sz. unguis,
köröm (ember ujján v. lábujján); közm. ex unguiculis perpruriscere, minden izében; usque ab unguiculo ad capillum summum, tetőtől talpig; mihi a teneris, ut Graeci dicunt, unguiculis (ex apalwn onucwn) cognitus est, gyermek (kicsiny) koromtól fogva.